Huidveroudering in het gelaat gaat gepaard met veroudering van meerdere huidlagen:
- de opperhuid (of epidermis) vertoont onregelmatigheden,
- de lederhuid (of dermis) wordt dunner en minder elastisch. De twee belangrijke componenten van de lederhuid zijn collageen en elastine. Collageen en elastine dragen beide bij tot de stevigheid en elasticiteit van de huid. Bij het verouderen gaan de cellen van de lederhuid minder collageen en elastine produceren met verlies van stevigheid, volume en elasticiteit tot gevolg. In zonbeschadigde huid is dit nog meer uitgesproken
- Het onderhuidse vetvolume neemt af en de vetkussentjes glijden naar beneden, wat leidt tot nasolabiale plooien en marionetlijnen.
Maar veroudering gaat ook gepaard met botverlies in kaak- en jukbeenderen, wat leidt tot verlies van steun voor de huid. Dit veroorzaakt ophoping van overtollige huidweefsel rond de kaak en kin, en de vorming van jowls (afhangende wangen). Het wordt geaccentueerd door de neerwaartse trekkracht van de oppervlakkige nekspieren die tevens tot huidverslapping in de nek leiden.
Een slappe/verslapte huid is een minder stevige en minder elastische huid. Dit is over het algemeen meer uitgesproken in de onderste deel van het gelaat en hals en veroorzaakt een oudere en vermoeid uitstraling.
Niet alleen gelaat en de hals, ook in de lichaamshuid vermindert na verloop van tijd het collageen- en elastinegehalte en wordt de huid slapper. De belangrijkste probleemgebieden zijn: bovenarmen, buik, billen en bovenbenen.