Verschillende factoren beïnvloeden de huidveroudering van het gelaat.

Onze genetica bepaalt onze natuurlijke en chronologische veroudering. Onze genen kunnen we niet beïnvloeden, maar andere factoren wel. Verschillende omgevingsfactoren zoals blootstelling aan de zon versterken en versnellen het verouderingsproces en veroorzaken wat bekend staat als "fotoveroudering". Andere omgevingsfactoren, zoals roken, voeding en stress, verergeren ook de tekenen van veroudering.

Naarmate we ouder worden, zullen alle huidlagen tekenen van veroudering vertonen. 

Fotoveroudering van de opperhuid wordt gekenmerkt door een minder stralende teint, bruine en rode vlekken, verwijde poriën en een grovere huid. De gebieden die het meest aan zonnestralen worden blootgesteld (gelaat, decolleté en handruggen) zijn het meest getroffen. Een verouderde, zonbeschadigde huid heeft een groter risico op het ontwikkelen van precancereuze letsels en huidkanker.

In de lederhuid nemen alle bestanddelen (collageen, elastine en hyaluronzuur) geleidelijk af, zowel in kwantiteit als in kwaliteit, wat leidt tot een gebrek aan hydratatie, verdunning van de huid, verlies van stevigheid, elasticiteit en rimpelvorming.

Gebieden met herhaalde bewegingen van de gezichtsspieren vertonen de eerste rimpels. Dit zijn onder andere de verticale lijnen tussen onze wenkbrauwen, de rimpels op ons voorhoofd en kraaienpootjes. Deze worden expressielijnen of dynamische rimpels genoemd. Statische rimpels, die geen verband houden met spierbewegingen en vaak dieper zijn, verschijnen later. 

Naast het verlies aan stevigheid en elasticiteit van de huid, is er ook een verlies aan huidondersteunende structuren zoals onze onderhuidse vetlaag, onze botstructuur,… 

Botatrofie en de verzakking van de vetcompartimenten (door o.a. zwaartekracht) dragen bij aan het fenomeen van huidveroudering.  

Het gelaat verliest dan zijn rondingen, zijn ovale vorm, en zijn contour waarbij de verslapping van de huid wordt geaccentueerd.